Çavdar Tarlas?nda Çocuklar - Jerome David Salinger

Çavdar Tarlas?nda Çocuklar Jerome David Salinger ?ngilizce asl?ndan çeviren: Co?kun Yerli Yap? Kredi Yay?nlar? Bölüm 1 Anlatacaklar?m? gerçekten dinleyecekseniz, herhalde önce nerede do?du?umu, rezil çocuklu?umun nas?l geçti?ini, ben do?madan önce annemle babam?n nas?l tan??t?klar?n?, tüm o David Copperfield z?rval?klar?n? filan da bilmek istersiniz, ama ben pek anlatmak istemiyorum. Her ?eyden önce, ben bu z?mb?rt?lardan s?k?l?yorum. Sonra, onlarla ilgili en ufak bir söz etsem, bizimkilere inmeler iner. Böyle konularda ikisi de çok al?ngand?r, özellikle de babam. Bizimkiler iyili?ine iyidirler – ben onu demiyorum– ama felaket al?ngand?rlar yani. Ayr?ca, size o lanet özgeçmi?imi oldu?u gibi anlatacak filan da de?ilim. Ben size yaln?zca, iyice yamulup buraya getirilmeden önce, geçen Noel’de ba??ma gelen manyakl?klar? anlataca??m. Yani, D.B.'ye anlatt???m ?eyleri. D.B. a?abeyim olur. Kendisi Hollywood’da. Hollywood denen yer ?imdi kald???m bu çöplü?e pek uzak de?il. D.B. her haftasonu beni görmeye geliyor. Önümüzdeki ay taburcu olabilirsem, beni eve arabas?yla o götürecek. Daha geçenlerde bir Jaguar çekti alt?na. Hani ?u, saatte iki yüz mil yapan ?ngiliz i?i ?eylerden. Yakla??k dört bin kâ??da patlad? ona. Bizimki bugünlerde iyi para k?r?yor. Eskiden pek para kazanamazd?. Bizimle otururken kendi halinde bir yazard?. K?rm?z? Bal???n Esrar? diye müthi? bir öykü kitab? var ya, onu bizimki yazd?, belki yazar?n? bilmiyorsunuzdur diye söylüyorum. Kitaptaki öykülerden en iyisi de K?rm?z? Bal???n Esrar?'d?r. Küçük bir o?lan?n teki, kendi paras?yla sat?n ald??? için bal???n? kimselere göstermiyor. Bitmi?tim buna. D.B. Hollywood’da oturuyor ?imdi, piyasaya dü?tü anlayaca??n?z. Hayatta nefret etti?im bir ?ey varsa, o da filmlerdir. Sak?n bana filmlerden söz etmeyin. Anlatmaya Pencey Haz?rl?k'tan ayr?ld???m günden ba?lamak istiyorum. Pencey Haz?rl?k, hani ?u Agerstown, Pennsylvania'daki okul. Ad?n? belki siz de duymu?sunuzdur. Hatta, ilanlar?n? bile görmü? olabilirsiniz. Yakla??k bin küsur de?i?ik dergide, at?n? çitten a??ran kas?nt? bir herifin resmini gösteren reklam? ç?k?yor sürekli. Sanki, Pencey’de i?iniz gücünüz durmadan polo oynamakm?? gibi! Ben o okulun yak?n?nda bile at filan görmedim. O atl? herifin resminin alt?nda da ?u yaz?l?d?r hep: "1888'den beri nice çocu?u fevkalâde ayd?n adamlar haline getirdik." Peh, külâh?ma anlat?n siz onu. Öteki okullarda milleti ne haline getiriyorlarsa, Pencey’de de bundan fazla bir halt edildi?i yok. Ben Pencey’de öyle fevkalâde ayd?n birilerine filan da hiç rastlamad?m. Belki bir iki ki?i. Eh, ancak o kadar. Ama herhalde onlar da Pencey’e geldiklerinde zaten öyleydiler. Her neyse, o gün Saxon Hill ile futbol kar??la?mas?n?n yap?laca?? Cumartesiydi. Bu Saxon Hill maç? Pencey’de acayip önemseniyordu. Y?l?n son maç?yd? ve e?er Pencey kazanamayacak olursa, can?n?za k?yman?z filan gerekiyordu. Hat?rl?yorum, o gün ö?leden sonra saat üç sular?nda o lanet Thomsen Tepesi’nin ta doru?una ç?km??, ?ç Sava?'tan kalma o manyak topun yan? ba??nda duruyordum. Oradan futbol alan?n? ve iki tak?m?n birbirlerine yüklenmelerini oldu?u gibi görebiliyordunuz. Tribünler pek seçilmiyordu, ama hayk?rmalar? duyabiliyordunuz; benden ba?ka tüm okul orada oldu?u için Pencey taraf?ndan derinden korkunç sesler, Saxon Hill taraf?ndan da, yanlar?na pek fazla adam getiremediklerinden herhalde, tek tük ama y?rtman sesler geliyordu. Futbol kar??la?malar?na pek fazla k?z gelmezdi. Maçlara yaln?zca son s?n?ftakiler k?z getirebilirlerdi. Neresinden bakarsan?z bak?n, bu Pencey felaket bir okuldu. Bendeniz, çevrede en az?ndan birkaç k?z görebilece?im bir yerlerde tak?lmay? severim; kollar?n? ka??s?nlar, sümkürsünler, hatta yaln?zca kikirdeyip dursunlar, fark etmez. Bizim Selma Thurmer –kendisi müdürün k?z?yd?– maçlarda s?k s?k boy gösterirdi, ama pek öyle akl?n?z? ba??n?zdan alacak türden bir k?z de?ildi. Ama iyi bir k?zca??zd?. Bir kez, Agerstown'dan dönerken otobüste yanyana dü?tük, biraz konu?tuk. Sevdim k?z?. Kocaman burnu vard?, t?rnaklar?n?n hepsi kemirilmi?, kanl? görünüyorlard?, bir de, uçlar? ortal??a f?rlayan içi takviyeli o lanet sutyenlerden giymi?ti, ama yine de k?zca??z için üzülmeden edemiyordunuz. En be?endi?im yan? ise, babas?n? övüp tüy dikmelere pek kalk??mamas?yd?. Babas?n?n sahtekâr sala??n teki oldu?unu belki o da biliyordu. A?a??da maç seyredecek yerde, gelip Thomsen Tepesi'nde dikilip durmam?n nedenine gelince; eskrim tak?m?yla birlikte New York'tan daha yeni dönmü?tüm ve eskrim tak?m?n?n lanet menajeri bendim. Bûyük i? yani. O sabah McBurney Okulu ile eskrim kar??la?mas? yapmak üzere New York’a gitmi?tik. Yaln?z, kar??la?amad?k. K?l?çlarla birlikte tüm tak?m taklavat? lanet metroda unutmu?tum. Ama bu yaln?zca benim hatam de?ildi. Durmadan kalk?p o kahrolas? haritaya bakmak zorundayd?m, nerede inece?imizi anlamak için. Sonuçta, Pencey’e ak?am yeme?i saatinde dönecekken, iki otuzda dönmü? olduk. Dönerken tak?mdakiler trende beni aforoz ettiler. Çok gülünç bir durumdu, bir bak?ma. Maçta olmamam?n bir ba?ka nedeni de; bizim tarih ö?retmeni Spencer’a veda etmeye gidiyor olmamd?. Grip filan olmu?, onu Noel tatili ba?layana dek bir daha göremeyece?imi dü?ündüm. Bir not yaz?p bana göndermi?, eve gitmeden önce beni görmek istedi?ini bildirmi?ti. Benim art?k Pencey’e dönmeyece?imden haberi vard?. Sahi, size söylemeyi unuttum; okuldan at?lm??t?m. Dört dersten çakt???m ve kendimi derslere filan vermedi?im için, Noel tatilinden sonra art?k okula dönemeyecektim. Çal??ay?m diye beni s?k s?k uyarm??lard? –özellikle de, ara s?navlar s?ras?nda, annemle babam bizim Thurmer'la görü?meye geldiklerinde– ama ben yine de bo? verdim. Pencey’de s?k s?k böyle adam atarlar. Pencey’in akademik düzeyi baya?? yüksektir. Gerçekten de yüksektir yani. Her neyse i?te. Aral?k ay? filand?, o rezil tepede hava, cad? kar? memesi gibi so?uktu. Üstümde çift tarafl? giyilebilen paltom vard?, eldiven filan da yoktu tabii. Bir hafta önce birileri odamdan devetüyü paltomu, cebindeki içi kürklü eldivenlerimle birlikte yürütmü?tü. Pencey’de ortal?k h?rs?zdan geçilmezdi. Milletin ço?u acayip zengin ailelerden geliyordu, ama okul yine de böyle arakç?larla doluydu. Bir okul ne kadar pahal?ysa, orada o kadar çok h?rs?z olur –?aka etmiyorum. Her neyse, o manyak topun yan?nda k?ç?m dona dona dikiliyor ve maça bak?yordum. Yaln?z, maç? pek izlemiyordum. Orada öyle tak?lmam?n nedeni; kendimce bir çe?it veda duygusu ya?amaya çal??mamd?. Birçok okuldan, birçok yerden ayr?ld?m, ayr?ld???m? anlayamad?m. Bundan nefret ediyorum. Ayr?l??lar?m ac?kl?, hatta kötü olabilir, ama bir yerden art?k ayr?l?yorsam bunu anlamak istiyorum. Bunu anlamad???n?z zaman kendinizi daha kötü hissediyorsunuz. ?ans?m varm??. Birden akl?ma bir ?ey geldi, bunun, oradan defolup gitti?imi iyice anlamama epey faydas? oldu. Birdenbire o günü hat?rlad?m; ben, Robert Tichener ve Paul Campbell, hep birlikte idare binas?n?n önünde top ko?turuyorduk. ?yi çocuklard?, özellikle Tichener. Ak?am yeme?ine az kalm?? ve d??arda hava iyice kararm??t?. Ortal?k daha da karard?, art?k topu bile zor görebiliyorduk, ama kimse oyunu b?rakmak istemiyordu. Sonunda b?rakmak zorunda kald?k. Bay Zambesi, ?u biyoloji ö?retmeni, idare binas?n?n o penceresinden kafas?n? ç?karm?? ve bize yatakhaneye gidip yemek için haz?rlanmam?z? söylemi?ti. Ama yine de, böyle saçmal?klar? hat?rlayarak, her ihtiyac?m oldu?unda veda duygusunu ya?ayabilirdim –en az?ndan ço?u zaman. Ne ya?ayacaksam ya?ad?ktan sonra, tepenin öte yan?ndan a?a??ya, bizim Spencer’?n evine do?ru ko?maya ba?lad?m. Kampüste oturmuyordu. Evi Antony Wayne Caddesi'ndeydi. Ana kap?ya kadar tüm yolu ko?arak geçtim, sonra soluklanmak için bir saniye durdum. ?i?ip kal?r?m böyle, do?rusunu isterseniz: her ?eyden önce, çok sigara içiyorum; yani içiyordum. ?çirtmiyorlar art?k. Dahas?, geçen y?l tam on alt? buçuk santim birden boy att?m. Tüberküloz filan kapmam?n ve tüm bu lanet çekap z?mb?rt?lar? için buraya gelmemin nedeni de o zaten. Asl?nda oldukça sa?l?kl?y?md?r. Her neyse, soluklan?r soluklanmaz ko?up 204. Soka?a geçtim. Her yer rezalet buz tutmu?tu, az kals?n yere kapaklan?yordum. Neden ko?tu?umu ?imdi bile bilmiyorum; san?r?m can?m öylesine ko?mak istemi?ti. Kar??ya geçerken kendimi yok oluyormu?um gibi hissettim. Felaket so?uk, güne?siz, yoldan kar??ya her geçi?inizde kendinizi yok oluyormu?sunuz gibi hissetti?iniz o ç?lg?n ak?amüstlerinden biriydi. Vay can?na, bizim Spencer’?n evine vard???m an nas?l zile sald?rd?m! So?uktan donmu?tum. Kulaklar?m sanc?yor, parmaklar?m? filan zor oynatabiliyordum. "Hadi, hadi," diye söylendim, ba??rmamaya çal??arak. "Aç?n ?u kap?y?." Sonunda bizim Bayan Spencer kap?y? açt?. Hizmetçileri filan yoktu, kap?lar?n? kendileri açarlard?. Fazla paralar? yoktu. "Holden!" dedi Bayan Spencer. "Seni görmek ne güzel! ?çeri girsene yavrum! Neredeyse donacakm??s?n." San?r?m, beni gördü?üne memnun olmu?tu. Beni severdi. Yani, ben öyle san?yorum. Vay can?na, apar topar nas?l da içeri dald?m! "Nas?ls?n?z Bayan Spencer?" dedim. "Bay Spencer nas?l?" "Paltonu alay?m yavrum," dedi. Ona Bay Spencer’? sordu?umu duymam??t?. Kula?? biraz a??r duyard?. Paltomu holdeki dolaba ast?. Elimle saç?m? geriye do?ru s?vazlad?m. Saç?m? s?k s?k alabros kestiririm, böylece pek taramak zorunda kalm?yorum. "Nas?ls?n?z Bayan Spencer?" dedim yine, yaln?z bu kez duyurmak için biraz ba??rd?m. "Ben mi?" dedi. "Ben iyiyim. Holden." Dolab?n kapa??n? örttü. "Sen nas?ls?n, bakal?m?" Soru?undan, bizim Spencer’?n ona okuldan at?ld???m? söyledi?ini hemen anlad?m. "?yiyim," dedim. "Bay Spencer nas?l? Rahats?zl??? geçti mi bari?" "Holden, geçti, ama art?k iyice ?ey gibi olmaya ba?lad?. Ne gibi desem, bilemiyorum... ?çerde odas?nda, girebilirsin." Bölüm 2 Her birinin ayr? odalar? filan vard?. ?kisi de yetmi? ya?lar?ndayd?lar, belki de daha fazla. Acayip ?eylerden keyif al?rlard?; ku?kusuz, k?ç?k?r?k ?eylerden. Biliyorum, böyle söylemem kabal?k, ama ben o anlamda söylemiyorum. Yani, bu bizim Spencer hakk?nda epey dü?ünmü?ümdür; onun hakk?nda biraz fazlaca dü?ünseniz hâlâ ne halt etmeye ya?ad???na siz de ?a?ard?n?z. Kamburu ç?km??, çökmü? bir haldeydi. S?n?fta, yere her tebe?ir dü?ürü?ünde, ön s?radan birinin kalk?p yerden tebe?iri almas? ve eline tutu?turmas? gerekirdi. Felaket bir ?eydi bu, bence. Ama Spencer hakk?nda pek derin de?il de, ?öyle bir dü?ündü?ünüz zaman, adam?n kendi çap?nda hiç de fena olmad???n? anlard?n?z. Örne?in, bir Pazar günü birkaç arkada?la onlara kakao içmeye gitmi?tik. Bayan Spencer'la birlikte Yellowstone Park'tan sat?n ald?klar? o eski püskü Navajo battaniyesini göstermi?ti bize. Battaniyeyi sat?n almakla duydu?u müthi? keyfi anlamaman?z elde de?ildi. ??te, anlatmak istedi?im ?ey bu benim. Bu bizim Spencer gibi felaket ya?l? herifler, bir battaniye sat?n ald?k diye i?te böyle keyiften dört kö?e oluyorlar. Kap?s? aç?kt?, ama ben yine de t?klatt?m, nazik olmak için filan. Kap? aral???ndan onu zaten görebiliyordunuz. Geni? bir deri koltu?a oturmu?, o sözünü etti?im battaniyeye s?k? s?k?ya sar?nm??t?. Kap?y? t?klatt???mda bana do?ru bakt?. "Kim o?" diye hayk?rd?. "Caulfield? Gel o?lum." S?n?f?n d???nda hep böyle hayk?r?rd?. Bazen adam? sinir ederdi yani.